|
|
SCENARIUSZ: A CO TY MOŻESZ ZROBIĆ DLA ZWIERZĄT?
Opracowała Gosia Świderek na podstawie pomysłu Bogny Stawickiej
Cel zajęć: zwrócenie uwagi na działania człowieka powodujące cierpienia zwierząt oraz znalezienie możliwości przeciwdziałania. Zwrócenie uwagi na osobistą odpowiedzialność każdego z nas, zmobilizowanie do reagowania w sytuacjach, gdy jesteśmy świadkami męczenia zwierząt.
Cele operacyjne:
Środki: kilka małych karteczek i pisak dla prowadzącego.
Czas trwania: godzina lekcyjna.
Miejsce zajęć: sala lekcyjna
Grupa wiekowa: począwszy od uczniów klas VI szkół podstawowych.
Przebieg zajęć:
Zajęcia rozpoczynamy pytaniem o sytuacje, w której człowiek powoduje cierpienie zwierzęcia. Prosimy uczniów, aby podali kilka przykładów takich sytuacji (np. ktoś w upale został psa w zamkniętym samochodzie na parkingu, pies uwiązany jest na krótkim łańcuchu przy budzie, ktoś kupuje egzotyczne zwierzę w sklepie zoologicznym, tresura i warunki transportu i życia słonia cyrkowego, testowanie kosmetyków na zwierzętach itp.). Wybieramy kilka sytuacji i zapisujemy na karteczkach lub takie karteczki z sytuacjami przygotowujemy wcześniej. Dzielimy młodzież na cztero- lub pięcioosobowe grupki, grupy nazywamy kolejnymi literami, losujemy karteczki z opisem sytuacji i prosimy uczniów o przygotowanie scenki ilustrującej daną sytuację. Następnie grupy prezentują swoje inscenizacje, zwracamy uwagę uczniów na to by dokładnie obserwowali przebieg scenek, gdyż ich następnym zadaniem będzie włączenie się do scenki i przeciwdziałanie nieodpowiednim zachowaniom ludzi. Każdej z grup dopasowujemy grupę przeciwdziałania. Jedynka przeciwdziała dwójce, dwójka trójce, trójka przeciwdziała czwórce, a czwórka jedynce. Wyznaczamy czas (około 5 minut) na obmyślenie działań, które mają ukrócić okrutne lub nierozważne zachowania ludzi. Grupy opracowują rozwiązania, przy czym należy zwrócić uwagę, by były one realne i możliwe do zastosowania w codziennym życiu. Uczniowie odpowiadają sobie na pytanie, jak każdy z nas mógłby zareagować widząc w życiu taką scenę, co można i trzeba zrobić w takim przypadku. Mogą to być drobne reakcje (jak np. wezwanie policji czy inspektorów TOnZ) jak również całe akcje (kampania protestacyjna dot. bojkotu cyrków z tresurą). Należy położyć nacisk na to, co może zrobić każdy z nas, a nie władza, państwo, organizacje prozwierzęce itp. Ponownie na scenę wychodzi grupa pierwsza prezentując znów swoją scenkę, a w odpowiednim momencie do gry wkracza młodzież z grupy drugiej. Po zaprezentowaniu wszystkich scenek omawiamy możliwe reakcje ludzi na sytuacje męczenia zwierząt, porządkujemy wiedzę i pomysły. Zastanawiamy się, kto może nam pomóc w takich sytuacjach. Warto wcześniej przygotować listę instytucji działających w okolicy (wraz z danymi kontaktowymi do nich), które mogą nam pomóc. Listę takich instytucji możemy powielić i rozdać uczniom lub wywiesić w widocznym miejscu na szkolnym korytarzu. |
|
